وقتی با خواننده‌هایی كه این روزها مطرح شده‌اند صحبت می‌كنیم همه می‌گویند از بچگی استعداد خواندن را داشته‌اند، در مورد شما هم اینطور بود؟

من از كلاس پنجم دبستان شروع به خواندن كردم. آن موقع علاقه زیادی به اذان آقای موذن‌زاده داشتم. در كلاس درس همیشه می‌خواندم و بچه‌ها گوش می‌كردند. یك روز معلم ما گفت كسانی كه می‌خواهند اذان بخوانند، بیایند جلو بایستند. بچه‌‌های كلاس همه گفتند «آسرایی» آواز می‌خواند. من آن زمان یكی از خجالتی‌ترین موجودات روی زمین بودم. یادم می‌آید لحظه‌ای كه اسم من برده شد به حال مرگ افتادم.

همین الان هم این كم​رویی را دارم، وقتی كسی به من می‌گوید فریدون برایمان بخوان پاهایم شروع می‌كند به لرزیدن. در كل هیچ وقت آدم پررویی نبودم. به هر حال آن روز سر كلاس درس یك آهنگ محلی خواندم كه اولین آواز خواندن من به حساب می‌آید. از آن روز به بعد هم هیچ فعالیتی در موسیقی نداشتم. هیچ وقت هم فكر نمی‌كردم یك روز خواننده خواهم شد و صدای خودم را باور نداشتم. بعد از اتمام دوره دانشجویی‌ وقتی به كانادا رفتم با یكی از دوستانم كه موزیسین بود دور هم كه جمع می‌شدیم برای دل خودمان شروع می‌كردیم به خواندن. من هم می‌خواندم، بعد از یك مدت دوست من یك كیبورد خریداری كرد و از من خواست با او موسیقی كار كنم.

آن موقع گروهی به نام غزال كار موسیقی انجام می‌دادند. ما هم به آنها اضافه شدیم كه نتیجه آن تبدیل شد به اجرای 2 كنسرت در تورنتو و دیگری در شهر اتاوا و بعد از آن به ونكوور كانادا رفتم. در سال 81 هم گروه پرواز را تشكیل دادم و مدت‌ها خواننده آن گروه بودم.

---