دانشمندان دانشگاه آدلاید استرالیا مدعی‌اند دایناسورها خونسرد نبوده‌اند.

به گزارش ایسنا، دهه‌هاست که دانشمندان معتقدند دایناسورها خونسرد بوده‌اند، چون تصور می‌شده که این موجودات نوادگان مستقیم خزندگان خونسردی چون کروکودیل‌ها هستند.

تحقیق جدید تردیدهای جدی را بر این تئوری وارد می‌کند چون محققان دانشگاه آدلاید مدعی‌اند دایناسورهایی چون Tyrannosaurus Rex مانند پرندگان و پستانداران، خونگرم بوده‌اند.

آن‌ها معتقدند چنانچه دایناسورها خونسرد بوده باشند، دارای قدرت عضلانی لازم برای شکار دیگر حیوانات در طول دوران مزوزوئیک نبودند و همچنین قادر نبودند به خوبی با دایناسورهای پستاندارمانند هم‌جثه خود رقابت کنند.

دایناسورهایی که بین 252 و 66 میلیون سال پیش و در دوران مزوزوئیک زندگی می‌کردند، شامل Tyrannosaurus Rex ،Stegosaurus و Brontosaurus بودند.

مکتب تفکر کنونی معتقد است که دایناسورها مانند کروکودیل‌های ساکن آب شور بوده‌اند.

بدن این کروکودیل‌ها می‌تواند با حمام‌گرفتن در خورشید، به دمای بیش از 30 درجه برسد و می‌تواند در طول شب با بزرگ‌بودن و کندبودن در تغییر دمای بدنش، دمای بالا را نگه دارند.

دانشمندان معتقدند که دایناسورهای خونسرد احتمالا همین عمل را انجام داده‌اند و مانند حیوانات خونسرد از دمای بدن گرم بدون نیاز به تولید گرما در سلول‌هایشان از طریق سوزاندن انرژی غذایی، لذت برده‌اند.

با این حال، پروفسور روجر سیمور از دانشگاه آدلاید، این پرسش را مطرح می‌کند که دایناسور کروکودیل‌مانند خونسرد در مقایسه با یک دایناسور پستاندارمانند با جثه یکسان، چه میزان نیروی عضلانی تولید کرده است.

وی در مقاله‌اش نشان داده که یک کروکودیل 200 کیلوگرمی می‌تواند فقط 14 درصد نیروی عضلانی یک پستاندار را تولید کند و این کسر در جثه‌های بزرگ‌تر کاهش می‌یابد.

کروکودیل‌های آب شور می‌توانند بیش از یک تن وزن داشته باشند و با داشتن 50 درصد عضله، این تصور وجود دارد که آن‌ها حیوانات بی‌نهایت قدرتمندی هستند، اما این موجودات در واقعیت، چندان قدرتمند نیستند.

سیمور معتقد است نکات فراوانی را می‌توان از فسیل‌های دایناسورها آموخت اما خونسردبودن یا خونگرم‌بودن ‌آن‌ها هنوز هم موضوع مورد بحث در میان دانشمندان است.

نتایج تحقیقات وی نشان می‌دهد کروکودیل‌های خونسرد نه تنها فاقد قدرت مطلق برای عملکردشان هستند، بلکه از کمبود تحمل که در میان پستانداران خونگرم مشهود است، نیز رنج می‌برند؛ بنابراین، دایناسورهای کروکودیل‌مانند نمی‌توانسته‌اند به خوبی با دایناسورهای پستاندارمانند هم‌جثه خود رقابت کرده باشند.

دایناسورها در طول دوران مزوزوئیک در اکوسیستم‌های زمینی بر پستانداران غلبه کرده‌اند و برای انجام این کار، باید دارای قدرت عضلانی و تحمل بیشتری نسبت به فیزیولوژی کروکودیل‌مانند بوده باشند.

تحقیقات اخیر سیمور مکمل مطالعات پیشین وی با موضوع جریان خون به سمت استخوان‌های ران است که در نتیجه آن، دایناسورها احتمالا حتی فعال‌تر از پستاداران بوده‌اند.